حضرت علي بن موسي الرّضا(علیه السلام) فرمودند:

هر کس شطرنج و شراب را ببيند به يزيد(لعنهالله عليه) لعن کند، زيرا هنگامي که سر مبارک جدّم حضرت امام حسين(عليه السلام) را پيش او گذاشتند شادي ميکرد شراب ميخورد و قمار مي نمود.

مأخذ روايت: سفينة البحار،ج1،ص342./بحارالأنوار،ج48،ص179./ارشادالقلوب./تحف العقول به نقل بحارالأنوا،ج103،ص47.

همیشه برای هر عرصه ای حرف برای گفتن داشتیم. همیشه در هر زمینه ای قهرمان های بی بدیلی داشتیم .ایمان و اعتماد به خدا انسان را به کجا که نمی رساند...

دوراز تصور است کبوتری که بالش شکسته باشد پرواز کند... اوج بگیرد... ازپرواز لذت ببرد...

اما باز برای تاریخ ثابت کردیم که می توانیم قهرمانانی کبوترانه داشته باشیم که نه فقط بالهایشان شکسته باشد که حتی بالهایشان بسته باشد.

چه کسی می گوید با بالهای بسته کبوتر نمی تواند پر بگیرد...چه کسی می گوید بدون بال نمی توان به اسمان رسید...

اینک بعداز سالها تازه کبوترهایمان از زیر خاک ها سر براوردند و با بالهای بسته اوج پروازشان را نه در اسمان که رد عرش به رخ طاغوتیان و ابر قدرت ها کشیدند ...

کبوتران عاشقمان تازه در مکتب مولای بی دستشان ابوالفضل العباس (ع)درس پس دادند. این کبوتران ایرانی با قلب های عاشق و بالهای بسته پرواز عاشقانه شان را حتی به رخ اسمان کشیدند و ثابت کردند به اسمان که پرواز کردن مهم است حتی اگر بالهایت بسته باشد.

خوشا به حال انان که دستشان بسته بود و به عرش رسیدند و بدا به حال انان که دستشان به ظاهر برای خدمت به خدا,خلق الله باز بود و در فرش ماندند...

شادی روح تمام کبوتران پروبال بسته صلوات

چقدر منتظرم من، خـداكند كـه تـو بيائي             

نشسته پشت درم من، خداكند كه تو بيائي

از آن درخـت شكـسته، از آن پـرندة خسته           

هنوز خسته ترم من، خـدا كند كه تو بيائي

هميشه در سفري تو، بهار و برگ و بري تو            

درخت بي ثمـر من، خـدا كند كـه تو بيائي

غريب مـانده ام اينجا، غريـب مثــل پرستو          

شكسته بال و پرم من، خدا كند كه تو بيائي

شب است و ماه توئي تو، نشان راه توئي تو           

  ببين كه در به درم من، خداكند كه تو بيائي

طلــوع مــي كنـد آن آفتــاب پنهـاني           

     ز سمــت مشــرق جغرافيــاي عرفــاني

دوباره پلك دلم مي پرد، نشانة چيست ؟           

     شنيده ام كه مي آيد كســي به مهمـاني

كسـي كه سبز تر ست از هـزار بـار بهـار            

  كسي شگفت كسي، آن چنان كه مي داني

كسـي كـه نقطة آغـاز هر چه پروازسـت          

     تـوئـي كـه در سفـر عشق ، خـط پاياني

تـويي بهانة آن ابـرهــا كـه مــي گـريند           

  بيا كـه صـاف  شـود اين هــواي بـارانـي

تو از حــوالــي اقليــم هــر كجــا آبــاد          

   بيـا كـه مـي رود ايـن شهـر رو به ويـراني

كنــار نــام تو، لنگـر گـرفت كشتي عشق          

  بيا كــه يـاد تـو آرامشـي اسـت طــوفاني

امام خميني (ره) : رهبر همه ما و شما ، و جود مبارك بقيه الله است. و بايد طوري رفتار كنيم كه رضايت آن بزرگوار را كه رضايت خداست به دست بياوريم.

امام صادق (ع) در باره امام زمان (عج) فرمود : او را از اين جهت قائم ناميده اند كه به حق قيام خواهد كرد.(بحارالانوار.ج51.ص30.)

امام صادق (ع) فرمود : درهنگام غيبت ،‌ صبح وشام منتظر فرج وظهور باشيد. ( مكيال امكارم .ج2. ص143.)

مقم معظم رهبري : مبناي كارقدرتهاي طاغوتي ، بر اين است كه فروغ اميد را در دلها بميرانند وهمه اميدها را به يك نقطه مادي، يعني زخارف كم ارزش دنيا متمركز كنند ... مي كوشند كه آن آينده موعود را از چشم ملتها دورنگه دارند. اما ملتها بايد اميدوار باشند كه اين اراده تكويتي الهي تحقق پيدا كند.

آنان چفیه داشتند... من چادر دارم ...من چادر می پوشم،چادر مثل چفیه محافظ من است...اما چادر از چفیه بهتر  است ...آنان چفیه می بستند تا بسیجی وار بجنگند ...من چادر می پوشم تا زهرایی زندگی کنم ...آنان چفیه را خیس می کردند تا نفس هایشان آلوده ی شیمیایی نشود...من چادر می پوشم تا از نفس های آلوده دور بمانم...آنان موقع نمازشب با چفیه صورت خود را می پوشاندند تا شناسایی نشوند ...من چادر می پوشم تا از نگاه های حرام پوشیده باشم ... آنان چفیه را سجاده می کردند وبه خدا می رسیدند...من با چادرم نماز می خوانم تا به خدا برسم ...آنان با چفیه زخم هایشان را می بستند...من وقتی چادری می بینم یاد زخم پهلوی مادرم می افتم...آنان با چفیه گریه های خودرا می پوشاندند... من در مجلس روضه با چادرصورتم را می پوشانم واشک هایم را به چادرم هدیه می دهم ...آنان با چفیه زندگی می کردند...من بدون چادرم نمی توانم زندگی کنم. آنان سرخی خونشان را به سیاهی چادرم امانت داده اند...من چادر سیاهم را محکم می پوشم تا امانتدار خوبی برای آنان باشم.

خداوندا!

گفتم : خسته ام ؟

گفتی : لا تقنطوا من رحمة الله (از رحمت خدا نا امید نشوید- سوره زمر)

گفتم : کسی نمی دونه ، تو دلم چی می گذره؟

گفتی : انا الله بین المرء و قلبه (خدا حائل است میان انسان و قلبش- سوره انفال)

گفتم : کسی را ندارم؟

گفتی : نحن اقرب الیه من حبل الورید (ما از رگ گردن به تو نزدیکتریم- سوره ق)

گفتم : ولی انگار منو فراموش کردی؟

گفتی : فاذکرونی ، اذکرکم (منو یاد کنید ، تا به یاد شما باشم- سوره بقره)

خدای متعال برای ما رهبرانی قرار داده که با زندگی ساده خود برای ما الگو بوده اند .یکی از آنان حضرت امام خمینی (رحمة الله علیه) بود . پس از وی حضرت آیت الله خامنه ای نیز چون اوست . ایشان می فرمودند که :

« من وقتی ازدواج کردم همسرم از پدرش ، که فرش فروش بوده ، فرشی به عنوان جهیزیه به همراه داشته است که هنوز نیز، با وجود فرسودگی آن ، در منزل ما از آن استفاده می شود و بجز آن ، قالی دیگری در منزل نداریم . چند مرتبه اخوالزوجه ها گفته اند که این قالی نخ نما شده و خواسته اند که آن را عوض کند ولی من اجازه نداده ام . اصلا در طول زندگی خود ، نه قالیچه ای خریده ام و نه فرشی به خانه اضافه کرده ام ، حتی آنها را تبدیل به احسن نیز نکرده ام . من در طول این دوران یک مرتبه گوشت تازه نخریده ام ، کوپن گوشت سردی که همه مردم از آن استفاده می کردند ما نیز از آ ن استفاده می کردیم ، مگر آنکه گوشت نذری می آوردند . سایر مایحتاج زندگی مثل پنیر، نفت و کره نیز به همین صورت تهیه می شود ».

این زندگی رهبر ماست که در بالاترین مقامات این کشور قرار دارد و در طول زندگی خود، زندان، شکنجه ، تبعید و بسیاری گرفتاریهای دیگر را به جان خریده و برای خدمت به اسلام به عنوان فردی شایسته مشغول انجام وظیفه است .

آیت الله مصباح یزدی ،کتاب مباحثی درباره حوزه، ص :215

هیئت محبین حضرت فاطمه زهرا (س)‌ دلواردر تاریخ94/2/25 مصادف با تولد قرآن و بعثت رسول اکرم (ص)مراسم ختم قرآن در کنار قبورمطهر شهدای گمنام شهردلواربرگزارکرد...