همیشه برای هر عرصه ای حرف برای گفتن داشتیم. همیشه در هر زمینه ای قهرمان های بی بدیلی داشتیم .ایمان و اعتماد به خدا انسان را به کجا که نمی رساند...

دوراز تصور است کبوتری که بالش شکسته باشد پرواز کند... اوج بگیرد... ازپرواز لذت ببرد...

اما باز برای تاریخ ثابت کردیم که می توانیم قهرمانانی کبوترانه داشته باشیم که نه فقط بالهایشان شکسته باشد که حتی بالهایشان بسته باشد.

چه کسی می گوید با بالهای بسته کبوتر نمی تواند پر بگیرد...چه کسی می گوید بدون بال نمی توان به اسمان رسید...

اینک بعداز سالها تازه کبوترهایمان از زیر خاک ها سر براوردند و با بالهای بسته اوج پروازشان را نه در اسمان که رد عرش به رخ طاغوتیان و ابر قدرت ها کشیدند ...

کبوتران عاشقمان تازه در مکتب مولای بی دستشان ابوالفضل العباس (ع)درس پس دادند. این کبوتران ایرانی با قلب های عاشق و بالهای بسته پرواز عاشقانه شان را حتی به رخ اسمان کشیدند و ثابت کردند به اسمان که پرواز کردن مهم است حتی اگر بالهایت بسته باشد.

خوشا به حال انان که دستشان بسته بود و به عرش رسیدند و بدا به حال انان که دستشان به ظاهر برای خدمت به خدا,خلق الله باز بود و در فرش ماندند...

شادی روح تمام کبوتران پروبال بسته صلوات

چقدر منتظرم من، خـداكند كـه تـو بيائي             

نشسته پشت درم من، خداكند كه تو بيائي

از آن درخـت شكـسته، از آن پـرندة خسته           

هنوز خسته ترم من، خـدا كند كه تو بيائي

هميشه در سفري تو، بهار و برگ و بري تو            

درخت بي ثمـر من، خـدا كند كـه تو بيائي

غريب مـانده ام اينجا، غريـب مثــل پرستو          

شكسته بال و پرم من، خدا كند كه تو بيائي

شب است و ماه توئي تو، نشان راه توئي تو           

  ببين كه در به درم من، خداكند كه تو بيائي

طلــوع مــي كنـد آن آفتــاب پنهـاني           

     ز سمــت مشــرق جغرافيــاي عرفــاني

دوباره پلك دلم مي پرد، نشانة چيست ؟           

     شنيده ام كه مي آيد كســي به مهمـاني

كسـي كه سبز تر ست از هـزار بـار بهـار            

  كسي شگفت كسي، آن چنان كه مي داني

كسـي كـه نقطة آغـاز هر چه پروازسـت          

     تـوئـي كـه در سفـر عشق ، خـط پاياني

تـويي بهانة آن ابـرهــا كـه مــي گـريند           

  بيا كـه صـاف  شـود اين هــواي بـارانـي

تو از حــوالــي اقليــم هــر كجــا آبــاد          

   بيـا كـه مـي رود ايـن شهـر رو به ويـراني

كنــار نــام تو، لنگـر گـرفت كشتي عشق          

  بيا كــه يـاد تـو آرامشـي اسـت طــوفاني

امام خميني (ره) : رهبر همه ما و شما ، و جود مبارك بقيه الله است. و بايد طوري رفتار كنيم كه رضايت آن بزرگوار را كه رضايت خداست به دست بياوريم.

امام صادق (ع) در باره امام زمان (عج) فرمود : او را از اين جهت قائم ناميده اند كه به حق قيام خواهد كرد.(بحارالانوار.ج51.ص30.)

امام صادق (ع) فرمود : درهنگام غيبت ،‌ صبح وشام منتظر فرج وظهور باشيد. ( مكيال امكارم .ج2. ص143.)

مقم معظم رهبري : مبناي كارقدرتهاي طاغوتي ، بر اين است كه فروغ اميد را در دلها بميرانند وهمه اميدها را به يك نقطه مادي، يعني زخارف كم ارزش دنيا متمركز كنند ... مي كوشند كه آن آينده موعود را از چشم ملتها دورنگه دارند. اما ملتها بايد اميدوار باشند كه اين اراده تكويتي الهي تحقق پيدا كند.

آنان چفیه داشتند... من چادر دارم ...من چادر می پوشم،چادر مثل چفیه محافظ من است...اما چادر از چفیه بهتر  است ...آنان چفیه می بستند تا بسیجی وار بجنگند ...من چادر می پوشم تا زهرایی زندگی کنم ...آنان چفیه را خیس می کردند تا نفس هایشان آلوده ی شیمیایی نشود...من چادر می پوشم تا از نفس های آلوده دور بمانم...آنان موقع نمازشب با چفیه صورت خود را می پوشاندند تا شناسایی نشوند ...من چادر می پوشم تا از نگاه های حرام پوشیده باشم ... آنان چفیه را سجاده می کردند وبه خدا می رسیدند...من با چادرم نماز می خوانم تا به خدا برسم ...آنان با چفیه زخم هایشان را می بستند...من وقتی چادری می بینم یاد زخم پهلوی مادرم می افتم...آنان با چفیه گریه های خودرا می پوشاندند... من در مجلس روضه با چادرصورتم را می پوشانم واشک هایم را به چادرم هدیه می دهم ...آنان با چفیه زندگی می کردند...من بدون چادرم نمی توانم زندگی کنم. آنان سرخی خونشان را به سیاهی چادرم امانت داده اند...من چادر سیاهم را محکم می پوشم تا امانتدار خوبی برای آنان باشم.

خداوندا!

گفتم : خسته ام ؟

گفتی : لا تقنطوا من رحمة الله (از رحمت خدا نا امید نشوید- سوره زمر)

گفتم : کسی نمی دونه ، تو دلم چی می گذره؟

گفتی : انا الله بین المرء و قلبه (خدا حائل است میان انسان و قلبش- سوره انفال)

گفتم : کسی را ندارم؟

گفتی : نحن اقرب الیه من حبل الورید (ما از رگ گردن به تو نزدیکتریم- سوره ق)

گفتم : ولی انگار منو فراموش کردی؟

گفتی : فاذکرونی ، اذکرکم (منو یاد کنید ، تا به یاد شما باشم- سوره بقره)

خدای متعال برای ما رهبرانی قرار داده که با زندگی ساده خود برای ما الگو بوده اند .یکی از آنان حضرت امام خمینی (رحمة الله علیه) بود . پس از وی حضرت آیت الله خامنه ای نیز چون اوست . ایشان می فرمودند که :

« من وقتی ازدواج کردم همسرم از پدرش ، که فرش فروش بوده ، فرشی به عنوان جهیزیه به همراه داشته است که هنوز نیز، با وجود فرسودگی آن ، در منزل ما از آن استفاده می شود و بجز آن ، قالی دیگری در منزل نداریم . چند مرتبه اخوالزوجه ها گفته اند که این قالی نخ نما شده و خواسته اند که آن را عوض کند ولی من اجازه نداده ام . اصلا در طول زندگی خود ، نه قالیچه ای خریده ام و نه فرشی به خانه اضافه کرده ام ، حتی آنها را تبدیل به احسن نیز نکرده ام . من در طول این دوران یک مرتبه گوشت تازه نخریده ام ، کوپن گوشت سردی که همه مردم از آن استفاده می کردند ما نیز از آ ن استفاده می کردیم ، مگر آنکه گوشت نذری می آوردند . سایر مایحتاج زندگی مثل پنیر، نفت و کره نیز به همین صورت تهیه می شود ».

این زندگی رهبر ماست که در بالاترین مقامات این کشور قرار دارد و در طول زندگی خود، زندان، شکنجه ، تبعید و بسیاری گرفتاریهای دیگر را به جان خریده و برای خدمت به اسلام به عنوان فردی شایسته مشغول انجام وظیفه است .

آیت الله مصباح یزدی ،کتاب مباحثی درباره حوزه، ص :215

هیئت محبین حضرت فاطمه زهرا (س)‌ دلواردر تاریخ94/2/25 مصادف با تولد قرآن و بعثت رسول اکرم (ص)مراسم ختم قرآن در کنار قبورمطهر شهدای گمنام شهردلواربرگزارکرد...

من در اين كنج قفس غوغاي محشرمـي كنم        

                                     پيروي از مادرمزهــراي اطهـر مي كنم

كـــاخ اسـتـبـداد را بـر فــوق هــارون دغـا              

                                    واژگون بــا نـعـره الـله اكـبـر مي كنم

تا زنـد سيـلــي به رويـم سنـدي از راه سـتم         

                                     ياد سيلي خوردن زهراي اطهر مي كنم

گـر چــه غـل و زنـجيـر مـي بـاشـم ولــي            

                                   استقامت در بر دشمن چو حيدر مي كنم

گر ز پا و گردن زنجور من خــون مــي چكد         

                                    ياد ميخ و سينه مجروح مـادرم مي كنم

                                                                ♦♦♦♦♦♦

من جوان بودم و زنجير گران پيرم كرد         

                              گشته كاهيده تن و مانده بجا تصويرم

يا ز زندان برسـان مـرگ مـرا يـا اللـه          

                             يا خلاصـم بكـن از زيـر غل و زنجير

ليك دوري رضــا مي كشدم در غربت         

                            گـر نيايد به تسـلاي دل شب گيـرم

                                           ♦♦♦♦♦♦

مـهدي بـيـا در گـوشه زندان نظـر كن          

                            با ديده گريان عيــادت از پــدرت كن

اسير زنجير ستــم گرديده با اندوه و غم         

                               موسـي بن جعفر ، موســي بن جعـفر

ديـگـر مـكـن از دوري او آه و فــريـا       

                                چون يوسفت از كنج زندان گشته آزاد

ازظلم هارون لعين گشته شهيد زهركين   

                                موســي بن جعفر ، موســي بن جعفر

رمل های شهید....

جاده باز است تا شهادت هست کفش های من و تو وامانده است؛

بندها را ببند؛راه بیفت؛جاده چندیست بی صدا مانده است.بوی «ای کاش» می دهد دهنت گریه تنها بهانه توست.

هی دریغ و دریغ حسرت تیغ،تیغ در این دریغ ها مانده است. سایه های فریب آه و دریغ هی به دنبال کفش می آیند تا

نگیرد مسیر،پایت را،تا نگویی به سر چرا مانده است....

ظلمت چشم هایت می گوید:هیچ فانوس بخت روشن نیست،چشم امید بسته ای به کجا؟

روشن رد پا تو را مانده ست،رمل های شهید می ریزند نور خود را به پای رفتن،تو تا بجنبی به خیش پا رفته است.

سوی آنجا که رد پا مانده است،رمل های شهیدبیدارند، می شمارند وقت شن ها را بیاید کسی شهادت را،تا بیاید

کسی که جا مانده است.....

بغض ها ابر می شوند و ابرها باران.....

کوچه ها دلتنگ،کوچه ها تاریک،آنها غرق در غبار انگار این روزهای پس از تو سرنوشت تمام پیشانی ها را سیاه نوشنه اند.

زخم نبودنت را بر سر کدام دیوار باید گریه کرد؛تمام پیراهن ها بوی غربت گرفته اند.

این روزها آشنایی غریب،فرزند مهربانی غریب وپدر آشنایی غریب تر؛با خاک وداع می کند.

پرندها نام توراغریبانه دهان به دهان می خوانندتا دروترین شاخه هایی که به آسمان می رسند.

بران های موسمی وخوای مسموم رزوهای بعد از توزیستن را زار زارمی گریند.این روزهاچه قدر

پرنده یتیم،به میله های قفس خو گرفته اند.چه قدر پنجره ها از ماه دور شده اند.چه قدر آسمان

بعد از تو بی ستاره شده است.

ای کاش...،

کاش می دانستیم که اگر با پاهای چابک خود حرکت می کنیم و جاده های بی انتهای مجهول را طی می کنیم،مدیون پاهای به جامانده بر روی مین هایی هستیم که فولاد را آب می کردند.کاش برای آنها دعا می کردیم،آنهایی که نفس هایشان سخت از سینه بیرون می آید و گازهای خردل ریه هایشان را سوزانده است.برای آنها که ترکش کوچک نخایشان را ضایع کرده است وجایگاهشان ویلچرهای بی احساس اند.

کاش ما هم رسم پرواز را از پرواز آنها می آموختیم....

 به یادبود شهیدان این منطقه یادمان زیبایی ساخته ایم تاتوشاید بتوانی در فضای همان روزها قدم بزنی... شیارهای کوچه مانندی که اهسته تورا از خود عبور می دهند تا ارام ارام دلت نرم شود واشتی کنی باهرانچه از یادبرده ای ....

 ای شهدا: برای ما حمدی بخوانید که شما زنده اید ومامرده....

آخر سال است و بی جیره و مواجب مانده‎ایم

 باز هم در کارِ خود، از هر جوانب مانده‎ایم

هر چه قدری که صلاحِ ماست آن را لطف کن

 دستِ خالی در پی لطفی مناسب مانده‎ایم

غالبا با گریه ما احساس سیری می‎کنیم

  چند وقتی می‎شود بی‎قوت غالب مانده‎ایم

پای‎ِ ما امسال هم در خیمه‎ی تو وا نشد

  عذر می‎خواهیم اگر جزء اجانب مانده‎ایم

کاش این خانه تکانی‎ها به دل‎ها می‎رسید

  نفس‎ها خاکی و ما، در این مراتب مانده‎ایم

تو تماما سیزده قرن است حاضر مانده‎ای

  ما تماما سیزده قرن است غایب مانده‎ایم

روز و شب بازار، در بازار دنیا می‎خریم

 جایِ تو، درگیر عید و این مطالب مانده‎ایم

لطفِ مستاجر شدن دیدار صاحب‎خانه است

 آه ما محروم از دیدارِ صاحب مانده‎ایم

چه بهاری مانده وقتی مادر ما را زدند

 پا به پای تو به سوگ این مصائب مانده‎ایم

تا قباله پاره شد، بند دل ما پاره شد

 تا به الان در غم سیلی غاصب مانده‎ایم

بهـــار همه طراوتش را مدیون یک گــل است :

گل نرگـــــــــس

بیــــــــــــا …

خدایا …خداوندا…

به حق آخرین غروب جمعه امسال:

.اللهم عجـل لولیک الفرج

شاید تا به حال این سوال

 براتون پیش آمده که :

 جمعه روز زوجه یا فرده ؟؟؟

 جواب حقیقی این پرسش این است :

 جمعه نه فرده و نه زوج

 بلکه ترکیب فرد و زوجه

 یعنی روز "فر جه"

 اللهم عجل لولیک الفرج

غربت امام عصر علیه السلام
آقای من!
مولای غریب و تنهای من!
پدر مهربان اهل عالم!
می خواهم غربتت را حکایت کنم؛ غربتی که دوازده قرن است ریشه دوانیده؛ غربتی که اشک آسمان و زمین را جاری ساخته؛ غربتی که حتی برای برخی محبانت، غریب و ناشناخته است؛ غربتی که اجداد طاهرینت پیش از تولد تو بر آن گریسته اند.
من از تصویر این غربت و غم ناتوان ام.
… از آنانی بگویم که خاطر شریف تو را می آزارند؟ (1) از آنها که دستان پدرانه و مهربانت را خون ریز معرفی می کنند؟ از آنها که چنان برق شمشیرت را به رخ می کشند که حتی دوستانت را از ظهورت می ترسانند؟ از آنها که تو را به دور دست ها تبعیدمی کنند؟ از آنها که تو را دست نیافتنی جلوه می دهند؟ از آنها که به نام تو مردم را به دکه های خویش فرا می خوانند؟
… از خود آغاز می کنم که اگر هر کس از خود شروع کند، امر فرج اصلاح خواهد شد. می خواهم به سوی تو برگردم. یقین دارم بر گذشته های پر از غفلتم کریمانه چشم می پوشی؛ می دانم توبه ام را قبول می کنی و با آغوش باز مرا می پذیری؛ می دانم در همان لحظه ها، روزها و سال های غفلت هم، برایم دعا می کردی. من از تو گریزان بودم؛ اما تو هم چون پدری مهربان، دورادور مرا زیر نظر داشتی … العفو … العفو!

حضرت علي بن موسي الرّضا(علیه السلام) فرمودند:

هر کس شطرنج و شراب را ببيند به يزيد(لعنهالله عليه) لعن کند، زيرا هنگامي که سر مبارک جدّم حضرت امام حسين(عليه السلام) را پيش او گذاشتند شادي ميکرد شراب ميخورد و قمار مي نمود.

مأخذ روايت: سفينة البحار،ج1،ص342./بحارالأنوار،ج48،ص179./ارشادالقلوب./تحف العقول به نقل بحارالأنوا،ج103،ص47.

با سلام ودرود بر آقاامام زمان (عج ا....) و نائب برحقش پیرو جماران و درود بر شهدای گلگون کفن کربلای ایران و سلام و درودبر رهروان راستین راه حق و عدالت و سلام بیکران برشما که راه راستین را از مولا امام حسین (ع) یاد گرفته اید.

مشیت خود را همیشه بردهان یاوه گویان.... که بر هرطریق میخواهند به اسلام و انقلاب ضربه بزنند فروداورید.

امروز دیگر حجت بر همه تمام است.هیچ عذری پذیرفته نیست.هم قرآن می گوید، هم ناطق قرآن اسلام می گوید، هم مصلح اسلام فرمان جهاد و دفاع داده است .

امروز دفاع همان جهاد است.......

پروردگارا! معبودا!

من ناتوان تحمل کوچکترین زخمی ندارم ، چگونه میتوانم عذاب تورا تحمل کنم امیدوارم که مراببخشی و از گناهانم درگذزی!